بسياري از افراد بعد از سال‌ها تلاش ناموفق براي كاهش وزن، به فكر جراحي‌هاي لاغري مثل اسليو معده مي‌افتند. اين عمل با حذف بخش بزرگي از معده، اشتها را به شكل قابل ‌توجهي كم مي‌كند و باعث كاهش وزن پايدار مي‌شود. اما اولين سؤالي كه براي اكثر افراد پيش مي‌آيد اين است كه هزينه اسليو معده چقدر است و آيا بيمه‌ها بخشي از آن را تقبل مي‌كنند يا نه؟ در اين مقاله قصد داريم به ‌طور شفاف و بدون بزرگ‌نمايي، همه چيز درباره هزينه‌ها، عوامل مؤثر بر آن و وضعيت پوشش بيمه‌اي را بررسي كنيم تا قبل از هر تصميمي، اطلاعات كاملي در دست داشته باشيد.

هزينه عمل اسليو معده در ايران چقدر است؟

در سال ۱۴۰۴ هزينه عمل اسليو معده در بيمارستان‌هاي دولتي و با جراحان متوسط معمولاً بين ۵۵ تا ۷۵ ميليون تومان است. در بيمارستان‌هاي خصوصي و نزد جراحان فوق ‌تخصص شناخته‌شده، اين رقم به بيش از 75 ميليون تومان هم مي‌رسد. اين اختلاف قيمت به عوامل مختلفي مثل نوع بيمارستان، تجربه جراح، شهر محل عمل و تجهيزات اتاق عمل بستگي دارد. معمولاً هزينه‌هاي جانبي مثل آزمايش‌ها، سونوگرافي، مشاوره روانپزشكي و تغذيه نيز جداگانه محاسبه مي‌شوند و حدود ۵ تا ۱۰ ميليون تومان به مبلغ كل اضافه مي‌كنند.

عوامل مؤثر بر هزينه اسليو معده كدام‌اند؟

مهم‌ترين عامل، تجربه و شهرت جراح است؛ جراحاني كه هزاران عمل موفق داشته‌اند، دستمزد بالاتري دريافت مي‌كنند اما ريسك عوارض در آن‌ها به مراتب كمتر است. دومين عامل، نوع بيمارستان و شهر است؛ در تهران و كلان‌شهرها هزينه‌ها به دليل اجاره بالا و تجهيزات پيشرفته‌تر، بيشتر از شهرهاي كوچك است. سومين عامل، روش جراحي است؛ اسليو با لاپاراسكوپي ارزان‌تر از روش باز تمام مي‌شود. در نهايت وضعيت بيمار (وجود بيماري‌هاي همراه مثل ديابت شديد يا مشكلات قلبي) ممكن است نياز به مراقبت ويژه يا بستري طولاني‌تر ايجاد كند و هزينه را افزايش دهد.

آيا بيمه تكميلي هزينه اسليو معده را پوشش مي‌دهد؟

بيمه‌هاي تكميلي در ايران دو دسته‌اند: برخي شركت‌ها كمك‌رسان ايران و چند شركت كوچك‌تر) عمل‌هاي چاقي را به‌عنوان بيماري پوشش مي‌دهند و اما اكثر بيمه‌هاي رايج هنوز اسليو معده را عمل زيبايي تلقي مي‌كنند و هيچ مبلغي پرداخت نمي‌كنند. براي استفاده از پوشش بيمه، حتماً بايد قبل از عمل با شركت بيمه خود هماهنگي كنيد و مدارك پزشكي كامل شامل BMI بالاي ۴۰ يا بالاي ۳۵ با بيماري‌هاي همراه ارائه دهيد.

شرايط لازم براي گرفتن پوشش بيمه تكميلي چيست؟

شركت‌هاي بيمه معمولاً BMI بالاي ۴۰ يا BMI بالاي ۳۵ همراه با حداقل دو بيماري مرتبط با چاقي (ديابت نوع ۲، فشارخون بالا، آپنه خواب، كبد چرب گريد ۳) را شرط اصلي مي‌دانند. همچنين بايد ثابت كنيد حداقل ۶ ماه تا يك سال تحت نظر متخصص رژيم و ورزش بوده‌ايد و وزن كم نكرده‌ايد (مدارك ويزيت و رژيم بايد موجود باشد). داشتن گواهي روانپزشكي مبني بر سلامت رواني و عدم وجود اختلال پرخوري عصبي هم در اكثر شركت‌ها الزامي است. سن بيمار هم معمولاً بايد بين ۱۸ تا ۶۵ سال باشد.

هزينه هاي مخفي بعد از عمل اسليو معده كدام اند؟

بسياري از افراد فقط به هزينه اتاق عمل فكر مي‌كنند، اما بعد از عمل هزينه‌هاي ديگري هم وجود دارد: مكمل‌هاي ويتاميني و معدني مادام ‌العمر، ويزيت‌هاي منظم پزشك و آزمايش خون (سال اول هر سه ماه يك‌بار)، گاهي نياز به عمل‌هاي ترميمي پوست (ابدومينوپلاستي) كه خود چند ده ميليون تومان هزينه دارد و در صورت بروز عوارض نادر (مثل نشت معده يا خونريزي داخلي) هزينه بستري مجدد. اين موارد را حتماً در بودجه‌بندي خود لحاظ كنيد.

مقايسه هزينه اسليو معده در ايران با كشورهاي ديگر

در تركيه هزينه اسليو معده همراه با هتل و ترانسفر بيش از 200 ميليون تومان است. در امارات و اروپا اين رقم به ۱۰ تا ۱۸ هزار دلار مي‌رسد. با توجه به كيفيت بالاي جراحان ايراني و هزينه بسيار پايين‌تر، اكثر افرادي كه در ايران عمل مي‌كنند حتي با دلار آزاد، حداقل ۱۵۰ تا ۲۰۰ ميليون تومان صرفه‌جويي مي‌كنند. تنها مزيت كشورهاي ديگر، پوشش بهتر بيمه‌هاي بين‌المللي و امكان قسطي پرداخت كردن است.

آيا صرفه جويي در هزينه ارزشش را دارد؟

خيلي از افراد براي كاهش هزينه به سراغ جراحان كم‌تجربه يا بيمارستان‌هاي درجه دو و سه مي‌روند، اما آمار عوارض جدي (نشت معده، خونريزي، عفونت شديد) در اين مراكز گاهي تا ۱۰ برابر بيشتر از مراكز معتبر است. هزينه درمان عوارض گاهي چند برابر خود عمل مي‌شود و ممكن است جان فرد را به خطر بيندازد. بنابراين توصيه اكثر انجمن‌هاي جراحي چاقي اين است كه حداقل نزد جراحاني عمل كنيد كه بيش از ۵۰۰ عمل موفق اسليو داشته باشند، حتي اگر مجبور شويد چند ماه پس‌انداز كنيد يا وام بگيريد.

در نهايت تصميم براي اسليو معده فقط يك تصميم مالي نيست؛ يك تصميم بزرگ براي سلامتي و كيفيت زندگي بلندمدت است. قبل از هر چيز با چند جراح معتبر مشاوره حضوري بگيريد، مدارك بيمه را كامل كنيد و همه هزينه‌هاي جانبي را در نظر بگيريد. اگر اطلاعات دقيق و شفاف داشته باشيد، احتمال پشيماني به حداقل مي‌رسد و مي‌توانيد با آرامش خاطر قدمي بزرگ براي زندگي سالم‌تر برداريد.

درمان ريشه يا عصب كشي دندان يكي از رايج‌ترين روش‌ها براي نجات دندان‌هايي است كه پوسيدگي عميق يا عفونت شديد دارند. بعد از اينكه دندانپزشك كانال‌هاي ريشه را تميز و ضدعفوني كرد، دندان توخالي و شكننده مي‌شود و حتماً بايد با مواد مناسب پر شود تا دوباره بتوانيد با آن غذا بخوريد و لبخند بزنيد. يكي از سوالات بسيار رايجي كه بيماران مي‌پرسند اين است كه دقيقاً چند روز بعد از عصب كشي دندان را پر كنيم؟ زمان مناسب پر كردن دندان نقش مهمي در موفقيت بلندمدت درمان دارد و اگر خيلي زود يا خيلي دير اقدام كنيد، ممكن است با مشكلاتي مثل شكستگي دندان يا عفونت مجدد مواجه شويد.

عصب كشي دندان چيست و چرا بعد از آن نياز به پر كردن داريم؟

عصب كشي دندان فرآيندي است كه در آن عصب و بافت‌هاي زنده داخل دندان برداشته مي‌شود و فضاي خالي با مواد مخصوص پر و مهر و موم مي‌گردد. بعد از اين مرحله، ديواره‌هاي دندان ضعيف‌تر مي‌شوند و اگر فقط با پركردگي معمولي پوشانده شوند، احتمال شكستن دندان بسيار بالاست. به همين دليل اكثر دندانپزشكان توصيه مي‌كنند كه پر كردن دندان بعد از عصب كشي با مواد مقاوم‌تر و معمولاً همراه با روكش انجام شود. اين كار باعث مي‌شود دندان دوباره استحكام خود را به دست بياورد و سال‌ها بدون مشكل كار كند.

زمان ايده‌آل براي پر كردن دندان بعد از عصب كشي چقدر است؟

به طور كلي بهترين زمان براي پر كردن دندان بعد از عصب كشي بين ۷ تا ۱۴ روز بعد از جلسه آخر درمان ريشه است. در اين فاصله، التهاب بافت‌هاي اطراف ريشه به طور كامل فروكش مي‌كند و مواد پركننده كانال ريشه كاملاً سفت مي‌شوند. اگر علائمي مثل درد شديد، تورم يا ترشح چرك نداريد، معمولاً دندانپزشك در همين بازه زماني شما را براي مرحله نهايي دعوت مي‌كند. البته در برخي موارد خاص ممكن است اين زمان كمتر يا بيشتر شود كه در ادامه توضيح مي‌دهيم.

آيا مي توان همان روز عصب كشي، دندان را پر كرد؟

در بعضي مطب‌ها و با شرايط ايده‌آل، دندانپزشك مي‌تواند پر كردن دندان بعد از عصب كشي را در همان جلسه انجام دهد. اين كار زماني امكان‌پذير است كه عفونت خيلي شديد نباشد، بيمار داروهاي آنتي‌بيوتيك مصرف نكرده باشد و دندان از نظر راديوگرافي كاملاً تميز به نظر برسد. مزيت اين روش اين است كه بيمار يك بار كمتر به مطب مراجعه مي‌كند، ولي ريسك آن كمي بالاتر است چون هنوز التهاب كاملاً برطرف نشده و ممكن است مواد پركننده به خوبي ننشينند.

چه زماني بايد بيشتر از دو هفته صبر كنيم؟

گاهي اوقات دندانپزشك ترجيح مي‌دهد پر كردن دندان بعد از عصب كشي را چند هفته يا حتي چند ماه به تعويق بيندازد. اين اتفاق معمولاً وقتي مي‌افتد كه عفونت خيلي گسترده بوده، كيست يا آبسه بزرگ وجود داشته يا بيمار علائم درد و ناراحتي بعد از عصب كشي دارد. در اين شرايط يك داروي موقت داخل دندان گذاشته مي‌شود و بيمار تا زماني كه همه علائم برطرف شود، بايد صبر كند. اين صبر كردن ارزشش را دارد چون باعث مي‌شود درمان ريشه موفقيت صددرصدي داشته باشد.

اگر خيلي دير براي پر كردن اقدام كنيم چه مي شود؟

تأخير بيش از حد در پر كردن دندان بعد از عصب كشي مي‌تواند خطرناك باشد. دندان‌هايي كه عصب كشي شده‌اند بدون پركردگي دائمي مثل لوله خالي هستند و خيلي راحت شكسته مي‌شوند. حتي جويدن غذاهاي معمولي مثل نان يا برنج ممكن است باعث ترك خوردن يا شكستن كامل دندان شود. همچنين اگر پركردگي موقت شل شود يا بيفتد، باكتري‌ها دوباره وارد كانال مي‌شوند و تمام زحمات عصب كشي از بين مي‌رود. به همين دليل اكثر متخصصان مي‌گويند حداكثر تا يك ماه بعد از عصب كشي بايد پر كردن نهايي انجام شود.

نكات مهم مراقبتي تا روز پر كردن نهايي دندان

تا زماني كه پر كردن دندان بعد از عصب كشي انجام نشده، بايد خيلي مراقب باشيد. از جويدن غذاهاي سفت با آن سمت دهان خودداري كنيد، مسواك و نخ دندان را منظم انجام دهيد ولي خيلي محكم فشار ندهيد. اگر پركردگي موقت شل شد يا افتاد، فوراً به دندانپزشك اطلاع دهيد. مصرف داروهاي تجويز شده و مراجعه به موقع براي معاينه باعث مي‌شود كه در روز پر كردن نهايي هيچ مشكلي پيش نيايد و دندان شما براي سال‌ها سالم بماند.

در نهايت، پاسخ دقيق به سوال چند روز بعد از عصب كشي دندان را پر كنيم به شرايط دندان شما، نظر دندانپزشك و شدت عفونت قبلي بستگي دارد. اما به طور كلي بازه يك تا دو هفته بعد از عصب كشي، امن‌ترين و بهترين زمان براي پر كردن دائمي و محافظت طولاني‌مدت از دندان است. اگر هنوز مطمئن نيستيد، حتماً با دندانپزشك خود مشورت كنيد تا برنامه دقيق‌تري برايتان تنظيم كند.

بارداري يكي از حساس ترين و زيباترين دوره‌هاي زندگي هر زني است و در اين ۹ ماه، مراقبت‌هاي پزشكي نقش بسيار مهمي در سلامت مادر و جنين دارند. يكي از مهم‌ترين ابزارهاي پزشكان براي بررسي رشد جنين و تشخيص به ‌موقع مشكلات احتمالي، سونوگرافي است. اما همه مادران اين سؤال را مي‌پرسند كه واقعاً كدام سونوگرافي‌ها ضروري هستند و چند بار بايد انجام شوند؟ در اين مقاله قصد داريم به زبان ساده و دقيق به اين موضوع بپردازيم تا با خيال آرام‌تري اين مسير شيرين را طي كنيد.

چرا سونوگرافي در بارداري انجام مي شود؟

سونوگرافي با استفاده از امواج صوتي بي‌خطر، تصويري واقعي از جنين داخل رحم به ما مي‌دهد. اين روش نه تنها به پزشك كمك مي‌كند تا ضربان قلب، وضعيت جفت و مقدار مايع آمنيوتيك را بررسي كند، بلكه مي‌تواند ناهنجاري‌هاي كروموزومي يا ساختاري را نيز زودتر تشخيص دهد. به همين دليل سونوگرافي بارداري يكي از مهم‌ترين بخش‌هاي مراقبت‌هاي دوران بارداري محسوب مي‌شود و اكثر پزشكان بر اساس دستورالعمل‌هاي جهاني، چند نوبت خاص را ضروري مي‌دانند.

انواع سونوگرافي بارداري كدام اند؟

در طول بارداري با انواع سونوگرافي بارداري مواجه مي‌شويد كه هر كدام زمان و هدف متفاوتي دارند. سونوگرافي واژينال، سونوگرافي شكمي، سونوگرافي غربالگري، سونوگرافي آنومالي، داپلر و سه‌بعدي/چهاربعدي از رايج‌ترين آن‌ها هستند. انتخاب نوع سونوگرافي به هفته بارداري، شرايط مادر و نظر پزشك بستگي دارد، اما همه آن‌ها در جاي خود مي‌توانند اطلاعات ارزشمندي ارائه دهند.

سونوگرافي هفته ۶ تا ۹ بارداري؛ اولين ديدار

اولين سونوگرافي معمولاً بين هفته ششم تا نهم انجام مي‌شود و بيشتر براي تأييد بارداري داخل رحمي و شنيدن ضربان قلب جنين است. در اين مرحله كيسه بارداري و جنين خيلي كوچك ديده مي‌شود و پزشك مي‌تواند تعداد جنين‌ها و سن دقيق بارداري را مشخص كند. اين سونوگرافي معمولاً به صورت واژينال انجام مي‌شود چون دقت بيشتري دارد و براي مادر و جنين كاملاً بي‌خطر است.

سونوگرافي NT و غربالگري سه ماهه اول (هفته ۱۱ تا 17)

سونوگرافي NT يا شفافيت پشت گردن يكي از مهم‌ترين و حساس‌ترين سونوگرافي‌هاي ضروري بارداري است كه همراه با آزمايش خون دوگانه يا سه‌گانه انجام مي‌شود. در اين سونوگرافي ضخامت پشت گردن جنين و وجود استخوان بيني بررسي مي‌شود تا احتمال سندرم داون و ساير ناهنجاري‌هاي كروموزومي ارزيابي شود. انجام به‌موقع اين سونوگرافي بسيار حياتي است چون بهترين زمان تشخيص زودرس مشكلات ژنتيكي محسوب مي‌شود.

سونوگرافي آنومالي يا غربالگري سه ‌ماهه دوم (هفته ۱۸ تا ۲۲)

اين سونوگرافي كه به سونوگرافي آنومالي معروف است، دقيق‌ترين بررسي ساختار بدن جنين را انجام مي‌دهد. قلب، مغز، كليه‌ها، ستون فقرات، دست و پا و صورت جنين با دقت بسيار بالا چك مي‌شود تا ناهنجاري‌هاي جدي مثل اسپينا بيفيدا يا مشكلات قلبي تشخيص داده شود. بسياري از پزشكان اين سونوگرافي را مهم‌ترين مرحله تصويربرداري بارداري مي‌دانند و توصيه مي‌كنند حتماً در مركز مجهز و توسط متخصص پري‌ناتولوژي انجام شود.

سونوگرافي داپلر و بررسي رشد جنين (سه ‌ماهه سوم)

در سه‌ماهه سوم، به‌خصوص از هفته ۲۸ به بعد، گاهي سونوگرافي داپلر براي بررسي جريان خون جفت و بند ناف درخواست مي‌شود. اين سونوگرافي به پزشك نشان مي‌دهد كه آيا جنين اكسيژن و مواد غذايي كافي دريافت مي‌كند يا نه. در مواردي مثل فشارخون بالاي مادر، ديابت بارداري يا كم بودن مايع آمنيوتيك، اين نوع سونوگرافي مي‌تواند جان مادر و جنين را نجات دهد.

سونوگرافي‌هاي غير ضروري و تفريحي؛ سه‌ بعدي و چهار بعدي

سونوگرافي سه‌بعدي و چهاربعدي بيشتر براي ديدن چهره و حركات جنين انجام مي‌شود و از نظر پزشكي ضروري نيست. اين سونوگرافي‌ها گرچه براي والدين بسيار هيجان‌انگيز است، اما سازمان بهداشت جهاني و انجمن‌هاي پزشكي توصيه مي‌كنند فقط در صورت نياز پزشكي انجام شوند چون امواج صوتي طولاني‌تري به جنين مي‌رسد. بهتر است به جاي چندين بار سونوگرافي تفريحي، روي سونوگرافي‌هاي ضروري و علمي تمركز كنيد.

آيا سونوگرافي در بارداري براي جنين خطر دارد؟

بسياري از مادران نگران هستند كه امواج سونوگرافي به جنين آسيب بزند، اما تا امروز تمام تحقيقات معتبر جهاني نشان داده‌اند كه سونوگرافي بارداري در تعداد و شدت استاندارد كاملاً بي‌خطر است و هيچ عارضه ثابت‌شده‌اي براي جنين يا مادر ندارد. سازمان بهداشت جهاني (WHO) و انجمن متخصصين زنان آمريكا (ACOG) تأكيد مي‌كنند كه فوايد سونوگرافي‌هاي ضروري بسيار بيشتر از خطرات احتمالي و فرضي است. تنها نكته مهم اين است كه سونوگرافي فقط زماني انجام شود كه پزشك آن را لازم بداند و توسط دستگاه‌هاي استاندارد و متخصص آموزش‌ديده صورت بگيرد.

جمع‌بندي 

به طور خلاصه، در يك بارداري كم‌خطر معمولاً چهار سونوگرافي اصلي توصيه مي‌شود: سونوگرافي تأييد بارداري (هفته ۶-۹)، سونوگرافي NT و غربالگري اول (هفته ۱۱-۱۴)، سونوگرافي آنومالي (هفته ۱۸-۲۲) و سونوگرافي ارزيابي رشد در سه‌ماهه سوم. اگر بارداري پرخطر باشد يا پزشك مشكوك به مشكلي شود، تعداد و نوع سونوگرافي‌ها ممكن است بيشتر شود. مهم‌ترين نكته اين است كه همه تصميم‌ها را با مشورت پزشك متخصص خودتان بگيريد و از انجام سونوگرافي‌هاي غير ضروري و مكرر بدون دليل پزشكي خودداري كنيد.

يكي از سوالات رايج بيماران بعد از انجام عصب كشي دندان اين است كه آيا واقعاً بايد دندان را روكش كنيم يا مي‌شود همان پر كردن معمولي را انجام داد و تمام؟ واقعيت اين است كه دندان بعد از عصب كشي مثل قبل نيست؛ عصب و رگ‌هاي تغذيه ‌كننده آن برداشته شده و دندان خشك، شكننده و مستعد شكستگي مي‌شود. در اين مقاله مي‌خواهيم با زبان ساده و صادقانه بررسي كنيم كه در چه شرايطي روكش كردن ضروري است، چه خطراتي در صورت عدم روكش وجود دارد و در نهايت با توجه به هزينه روكش دندان چه تصميمي منطقي‌تر به نظر مي‌رسد.

عصب كشي دندان چيست و چرا دندان را شكننده مي كند؟

عصب كشي يا درمان ريشه زماني انجام مي‌شود كه پوسيدگي عميق به عصب برسد يا دندان به خاطر ضربه عفوني شود. در اين درمان، دندانپزشك تمام عصب، رگ‌ها و بافت‌هاي زنده داخل دندان را خارج مي‌كند و كانال‌ها را تميز و پر مي‌كند. چون ديگر خوني به دندان نمي‌رسد تا مواد معدني و آب به آن برساند، به مرور زمان دندان خشك و شكننده مي‌شود. اين شكنندگي شبيه به شاخه خشك درخت است؛ در ظاهر سالم به نظر مي‌رسد اما با كوچك‌ترين فشار مي‌شكند. به همين دليل اكثر دندانپزشكان تأكيد دارند كه دندان‌هاي عقبي بعد از عصب كشي حتماً نياز به حمايت بيشتري دارند.

آيا همه دندان ها بعد از عصب كشي نياز به روكش دارند؟

خير، همه دندان‌ها يكسان نيستند. اگر فقط يك سوراخ كوچك روي دندان ايجاد شده و بيشتر ساختار سالم دندان باقي مانده باشد، گاهي فقط با پر كردن كامپوزيت يا آمالگام مي‌توان كار را تمام كرد. اما در دندان‌هاي عقبي كه فشار جويدن زياد است يا پوسيدگي وسيع بوده و ديواره‌هاي دندان نازك شده، احتمال شكستگي بسيار بالاست. در دندان‌هاي جلويي كه فشار كمتري تحمل مي‌كنند و مسائل زيبايي مهم‌تر است، گاهي با پر كردن هم مي‌توان كنار آمد ولي باز هم روكش گزينه مطمئن‌تري است.

چه خطراتي در صورت عدم روكش كردن دندان عصب كشي شده وجود دارد؟

مهم‌ترين خطر، شكستگي دندان است. وقتي دندان مي‌شكند، معمولاً شكستگي تا زير لثه مي‌رود و ديگر نمي‌شود آن را ترميم كرد؛ در نتيجه دندان كشيده مي‌شود. هزينه ايمپلنت يا بريج براي جايگزيني دندان از دست رفته چندين برابر هزينه روكش دندان مي‌شود. علاوه بر اين، شكستگي مي‌تواند باعث عفونت مجدد، آبسه و حتي در موارد نادر پخش عفونت به نقاط ديگر بدن شود.

چه زماني حتماً بايد دندان را روكش كنيم؟

اگر دندان عقبي باشد، پوسيدگي وسيع بوده، فقط يك يا دو ديواره سالم مانده يا قبلاً پر كردگي بزرگ داشته، دندانپزشك تقريباً هميشه روكش را اجبار مي‌داند. همچنين در دندان‌هايي كه تغيير رنگ شديد داده‌اند يا شكل نامناسبي پيدا كرده‌اند، روكش هم زيبايي و هم استحكام را برمي‌گرداند. در كودكان و نوجواناني كه هنوز دندان شيري يا جوان دارند گاهي مي‌توان صبر كرد، ولي در بزرگسالان به‌خصوص بالاي ۲۵-۳۰ سال، بهتر است ريسك نكنيم.

انواع روكش دندان؛ كدام بهتر است؟

امروزه روكش‌هاي زيركونيا، تمام سراميك (E-max)، فلز-سراميك و روكش‌هاي تمام فلزي رايج هستند. روكش زيركونيا و E-max هم استحكام بسيار بالا دارند و هم زيبايي فوق‌العاده‌اي؛ به همين دليل براي دندان‌هاي جلويي و عقبي پيشنهاد مي‌شوند. روكش فلز-سراميك هنوز هم گزينه اقتصادي و مقاومي است ولي خط تيره لثه در طولاني‌مدت ممكن است ديده شود. انتخاب نوع روكش بستگي به محل دندان، بودجه و نظر بيمار دارد ولي در هر صورت همه انواع روكش از پر كردگي ساده بسيار مقاوم‌تر هستند.

مراحل انجام روكش دندان چقدر طول مي ‌كشد؟

معمولاً در دو يا سه جلسه انجام مي‌شود. جلسه اول تراش دندان و قالب‌گيري، جلسه دوم تست فريم يا ساختار اصلي و جلسه آخر تحويل روكش نهايي و چسباندن آن است. با تكنولوژي جديد CAD/CAM در بعضي كلينيك‌ها حتي در يك جلسه هم مي‌توان روكش سراميكي را ساخت و تحويل داد.

هزينه روكش دندان در سال ۱۴۰۴ چقدر است و آيا ارزشش را دارد؟

هزينه روكش دندان بسته به نوع مواد، شهر و تخصص دندانپزشك متفاوت است؛ اما به طور كلي روكش زيركونيا يا E-max گران تر از  روكش فلز-سراميك قيمت دارد. وقتي اين عدد را با هزينه ايمپلنت (۲۰ تا ۴۰ ميليون تومان براي هر دندان) مقايسه مي‌كنيم، مي‌بينيم كه روكش در واقع يك سرمايه‌گذاري هوشمندانه براي حفظ دندان طبيعي است. خيلي از بيماران بعد از سال‌ها مي‌گويند كاش همان موقع هزينه روكش را مي‌داديم تا امروز مجبور به كشيدن و كاشت دندان نمي‌شديم.

نتيجه‌گيري 

در نهايت تصميم با شماست، ولي تجربه هزاران بيمار و نظر علمي اكثر متخصصين مي‌گويد: دندان عقبي كه عصب كشي شده و ساختار زيادي از دست داده، بدون روكش مثل رانندگي بدون كمربند ايمني است؛ شايد تا مدت‌ها مشكلي پيش نيايد ولي وقتي حادثه رخ بدهد، ديگر راه جبران نيست. اگر دندان برايتان مهم است و نمي‌خواهيد چند سال ديگر هزينه چندين برابري براي جايگزيني آن بدهيد، روكش كردن منطقي‌ترين و كم‌دردسرترين راه است.

ماموگرافي يكي از مهم ‌ترين ابزارهاي غربالگري سرطان پستان است كه هر ساله جان هزاران نفر را نجات مي‌دهد. خيلي از خانم‌ها وقتي مي‌خواهند براي اولين بار اين آزمايش را انجام دهند، اولين سوالي كه به ذهن ‌شان مي‌رسد اين است كه واقعاً هزينه ماموگرافي چقدر مي‌شود؟ و آيا اين هزينه ارزشش را دارد يا نه. در اين مقاله مي‌خواهيم به صورت شفاف و بدون هيچ اغراقي درباره هزينه‌هاي واقعي اين آزمايش در سال ۱۴۰۴ صحبت كنيم، عواملي كه روي قيمت تأثير مي‌گذارند را بررسي كنيم و به شما كمك كنيم با خيال راحت تصميم بگيريد.

ماموگرافي چيست و چرا انجام مي شود؟

ماموگرافي نوعي تصوير برداري با اشعه ايكس از بافت پستان است كه مي‌تواند توده‌ها و تغييرات غير عادي را خيلي زودتر از اينكه با دست قابل لمس شوند، شناسايي كند. پزشكان معمولاً توصيه مي‌كنند خانم‌هاي بالاي ۴۰ سال هر ۱ تا ۲ سال يك بار اين آزمايش را انجام دهند. تشخيص زود هنگام سرطان پستان شانس درمان كامل را تا بيش از ۹۰ درصد بالا مي‌برد، به همين دليل خيلي‌ها به آن «بيمه عمر پستان» مي‌گويند. اين آزمايش فقط چند دقيقه طول مي‌كشد ولي تأثيرش روي سلامتي در دراز مدت بسيار زياد است.

عوامل مؤثر بر هزينه ماموگرافي در ايران

هزينه ماموگرافي در شهرهاي مختلف متفاوت است و به چند عامل اصلي بستگي دارد. اولين عامل دولتي يا خصوصي بودن مركز است؛ در بيمارستان‌هاي دولتي و مراكز بهداشت معمولاً با پرداخت هزينه خيلي كم يا حتي رايگان (با دفترچه تأمين اجتماعي) مي‌توانيد ماموگرافي انجام دهيد. دومين عامل نوع دستگاه است؛ دستگاه‌هاي ديجيتال جديدتر قيمت بالاتري دارند ولي كيفيت تصوير بهتري مي‌دهند. سومين عامل هم اضافه شدن سونوگرافي تكميلي يا ماموگرافي سه‌ بعدي (توموسنتز) است كه هزينه را بيشتر مي‌كند. در نهايت شهر و استان هم نقش مهمي دارد، مثلاً هزينه ماموگرافي در شيراز معمولاً با تهران تفاوت جزئي دارد.

هزينه ماموگرافي در مراكز دولتي سال ۱۴۰۴

در بيمارستان‌هاي دولتي و مراكز بهداشتي كه تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي هستند، اگر بيمه پايه (تأمين اجتماعي، سلامت يا نيروهاي مسلح) داشته باشيد، سهم شما معمولاً بين 10 تا 20 درصد مبلغ كل است است. بدون بيمه هم هزينه كل ماموگرافي را بايد پرداخت كنيد. خيلي از مراكز در طرح‌هاي غربالگري رايگان وزارت بهداشت، به‌خصوص براي خانم‌ هاي ۴۰ تا ۶۹ سال، ماموگرافي را كاملاً رايگان انجام مي‌دهند. كافي است با مركز بهداشت محل سكونت‌تان تماس بگيريد و نوبت بگيريد؛ معمولاً صف انتظار طولاني نيست.

هزينه ماموگرافي در مراكز خصوصي و كلينيك ها

در بخش خصوصي قيمت‌ها از مثبت پانصد هزار تومان هزار تومان شروع مي‌شود و ممكن است تا دو يا سه ميليون تومان هم مي‌رسد البته كلينيك و دستگاه ها و خدماتي كه ارائه مي دهند در قيمت تاثير گذار است. مراكز مجهز با دستگاه‌هاي ديجيتال ۳ بعدي و گزارش‌دهي توسط راديولوژيست فوق‌ تخصص پستان طبيعتاً گران‌تر هستند. اگر پزشك درخواست ماموگرافي همراه با سونوگرافي بدهد، هزينه مجموع معمولاً بيش از يك يا يك ميليون پانصد هزار تومان خواهد بود. بيشتر مراكز خصوصي قرارداد با بيمه‌هاي تكميلي دارند و تا ۷۰-۸۰ درصد هزينه را بيمه پرداخت مي‌كند.

آيا بيمه هزينه ماموگرافي را پوشش مي دهد؟

تقريباً همه بيمه‌هاي پايه (تأمين اجتماعي و سلامت) بخشي از هزينه ماموگرافي را تقبل مي‌كنند، ولي سقف پرداخت شان پايين است. بيمه‌هاي تكميلي شرايط بهتري دارند؛ برخشي از شركت هاي بيمه اي معمولاً تا ۹۰ درصد هزينه مراكز طرف قرارداد را پرداخت مي‌كنند. پيشنهاد مي‌شود قبل از مراجعه با شركت بيمه‌تان تماس بگيريد و بپرسيد كدام مركز طرف قرارداد است تا كمترين مبلغ را از جيب پرداخت كنيد. خيلي از خانم‌ها با انتخاب مركز طرف قرارداد عملاً هزينه‌اي كمتر از 500 هزار تومان پرداخت مي‌كنند.

هزينه ماموگرافي در شهر هاي مختلف چقدر تفاوت دارد؟

به‌طور كلي تهران و كلان شهرها گران‌ترين و شهرهاي كوچك‌تر ارزان‌تر هستند. مثلاً هزينه ماموگرافي در شيراز در مراكز خصوصي معتبر معمولاً  شايد بيش از يك ميليون تومان باشد كه نسبت به تهران حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد پايين‌تر است. در شهرهايي مثل مشهد، اصفهان و تبريز هم تقريباً همين حدود قيمت را داريم. در شهرستان‌هاي كوچك‌تر شايد گاهي با ۳۵۰ تا ۵۰۰ هزار تومان هم بتوان ماموگرافي باكيفيت انجام داد. تفاوت قيمت بيشتر به خاطر اجاره مكان، حقوق پرسنل و دستگاه‌هاي به‌روز است.

آيا ماموگرافي گران ارزشش را دارد؟

اگر فقط به عدد روي قبض نگاه كنيد شايد فكر كنيد گران است، اما وقتي شانس تشخيص زود هنگام سرطان پستان را در نظر بگيريد، اين مبلغ در مقابل هزينه‌هاي سنگين درمان سرطان (كه گاهي به چند صد ميليون تومان مي‌رسد) واقعاً ناچيز است. خيلي از خانم‌هايي كه تجربه تلخ سرطان پستان داشته‌اند مي‌گويند كاش سالي يك بار اين هزينه را مي‌پرداختند تا كار به شيمي ‌درماني و جراحي‌هاي سنگين نكشد. در نهايت سلامتي چيزي نيست كه بتوانيم برايش قيمت بگذاريم؛ ماموگرافي فقط يك هزينه نيست، يك سرمايه ‌گذاري بلند مدت براي آرامش خودتان و خانواده‌تان است.